Awewe Nu Nyuhun

‘ Keureut raray Apa mah jiga Ema “, kitu indung barudak sok nyarita.
Ema kuring mah nunggelis, jariyyah Emih hiji-hijina. Teu kantos kenal rama, da dikantun pupus ku ramana nalika anjeuna masih dina rahim Emih, ibuna. Yatim teh pada mikanyaah dialung boyong diatara keluarga ramana sareng ibuna, kabeneran harita jaman werit gorombolan téa, atuh lamun téa loba pisan sadérék sasusuanana téh nya pantes. Di candak ku aki ti jihat ibu, diageungkeun sareng Nini sambungna nu di-‘négatip tingking’-keun téa, atuh nambih-nambih masalah. Numawi upami sakola anjeuna bantut teh tos janten kakedahan.
Ningali galagat teu bérés, sanaos masih kénéh alit, tapi pan ari di kampung bari zaman-na dahulu kala mah biasa, anjeuna ku aki haji Saléh ti Cikolé didahupkeun ka Apa, Yatim nu diriung-riung ku opatan sadérék-sadérék istri bari janten ‘bapa’ kanggo ibuna tea. Nini. Gambaran ‘boloho’- na ema harita, upami anjeuna dicandak ku apa ngalayadan ka bumi Nini di Cimanggu, anjeuna mah sanés lebet, ngababanding wéh di pipir bumi sateuacan dirawu ku ini mah ! ( ibu mah sok bari ngagelenyu imut raos pami ngagambarkeunana ogé ) .
Angkat ka Bandung harita Apa dagang bako, parlan, ngampar di jalan. Upami ema mah kekeleyengan ngider icalan kécap, ngalebetan ka tukang baso, kupat, sareng sajabina. Ninggang di ema nu geulis, budak kénéh tur tawekal, sadérék anjeuna nu heman ti jihat ramana masihan modal, wios ema muka warung wéh, tong aprak-aprakan pimelangeun.
Khusyu dadagangan, hilap ngurusana awak, bari teu patos kabantuan ku apa, da apa gaduh getih janten palayan ummat ti luhurna anjeuna neraskeun sakolana sareng ngaluaskeun wawasana di Pajagalan, ema nambru teu damang wales ampir sataun. Ku lamina anjeuna teu damang, lanceuk awéwé kuring nu masih kénéh orok diurus ku ma Haji, rai apa, jadi diaku-aku ku anjeuna teu dipulangkeun deui, duh !.
Basa kuring masih kénéh leutik pisan, tugas teh camperego nungguan dagangan kuéh noga kengingna, nu mulek aya dina émutanana éstu mung milarian, sanés nyuhunkeun ka apa.
Waktos Nini miwarang Apa uih ka Ciawi kedah ngadamel sakola di lembur, da Apa tos diistrénan janten Guru harita téh, anjeuna tumut. Ngadamel sakola téa bari di kampung nu teu merlukeun iuran da teu baroga duit, atuh gajih anjeuna muklis séép dibagikeun ka padamel-padamelna. Tuang leueut anjeuna oge keluarga, ema nu milarian, anjeuna nyawah. Puji sareng syukur ka Gusti sok sanaos anjeuna diparin warisan sakedik waktos Nini ti jihat ibuna pupus, oge paparin emih, hasil tina nyawah ema teh nyekapan. Jang biaya sakola kuring sadulur-dulur anjeuna sok ngadamelan sukro jeung sajabana nu sok diiangkeun ku kuring ka pasar atawa buburuh ngabordel ka ma Haji nu ngaku-ngaku anak ménta paksa lanceuk kuring tea ( Allah Yarham ! ).
Ningali si Kakang jeung si Ceuceu tihothat ngurus warung bari jeung ngagilir-gilir kuliah, da amun ceuk apa kudu mantuan néangan duitna ari harayang kuliah mah, jeung margi apa tos pangsiun, pami ema ngalongokan ka Bandung teh sok tara énggal mulih, mun hayang maju warung mah tong loba ditutup, kitu panginten pangalamanana. Seringna di kantun akhirna apa bilut, ngalih ogé ka Bandung.
Sanajan di hulag wios lirén ngawarung, komo kedah cape ngaleres sawah da putra tos arageung tur naranjung, teu ieuh ngadangu anjeuna téh. “keun weh ulah dhulag, anggap weh olah ragana”, kitu ceuk kang Ahmad nu jadi dokter, basa putuna, Sandi jeung Munawar sok héman mantuan mah nya rada luas eureun ngahulag téh.
Ari ka Harom téh seseringna mah kuring jeung indungna barudak mah méméh Ashar, lamun bérés thawwaf tempat pavorit I’tikaf téh tempat antara hijir Ismail jeung rukun Yamani, rada tumaninah teu pati pasesedek. Ĕndahna langit kota Mekkah wanci surupna panonpoé teu bisa kagambarkeun. Tafakur ngahisab diri bari neuteup ka’bah nu Agung nu keur di sorot ku panonpoé. Sok tara karasa mata téh beueus ku cimata mun kuring neutup hijir Ismail. Di tempat éta istrina nabiyullah Ibrahim nu tawekal téh linggih oge dikurebkeunana, anjeuna diparin kahormatan sabumi sareng Nu maha Kawasa. “ Teu sah thawwaf lamun teu kakurilingan Hijir Ismail’, kitu Nabi wasiat.
‘ Ya Allah, sanajan abdi mah lain anakna nu soléh, tampi ieu pamenta, angken ogé Ema di Bumi Anjeun “ ( kang didin)

Leungeun di Handap

Apa téh putera pameget hiji-hijina pami ditingali ti jihat Aki mah, opat nu sanésna mah istri. Dikantun pupus ku Aki téh waktos aranjeuna masih kénéh burey, aralit kénéh pisan. Yatim téh sadayana dicandak ku Aki ti Cintawana, sanaos dibaeudan oge ku istrina, rakana Nini. Lebeting manahna mah rupina bingah amarta suta da nu buktos mah yatim téh diistiméwakeun pisan ku nini cintawana téh, diparin tempat nu istiméwa di bumina, ibu mah sok bari rambisak pami ngagambarkeunana téh. Apa téh dipikanyaah pisan ku sadérék-sadérékna, kitu ogé apa ka aranjeuna.
Waktos anjeuna badé ka Mekkah, sakumaha sakedahna, anjeuna wawasiatan ka ahli warisna, perkara urusan agama, ahlak jeung harta, utamana kawajiban tanggunganana. Dina waktu harita anjeuna nerangkeun hal waris. Henteu nitah, ngan anjeuna nyaurkeun yén sabab dina kanyataanana nu ripuh ngurus nini téh sadérék-sadérékna nu istri, anjeuna mah warisan téh ah disaruakeun wé, ijtihad pribadina. Kuring ge na haté, harita ngaaminan dan harita ogé nu sok dipénta tulung mantuan upami keuangan anjeuna pabaliut téh si Ceuceu, anak awéwé panggedéna.
Ka lanceuk ti indung nu lainna, putrana raka Apa nu di Cilutung, sadulur-dulur téh tahkim ngeunaan waris anjeuna waktos anjeuna ngantunkeun. Nu dipaké téh pamendakna, ijtihad apa mah kontékstual khusus kanggo anjeuna, nu utama mah tetep kumaha ceuk Allah jeung Nabi-Na, keun wéh mudah-mudahan kata’atan kana bagbagan agama téh malah janten kasaéan ka anjeuna.
Satuntasna dibagi téh, bagéan kuring mah, oge dulur-dulur kabéh, disanggakeun ka ema, ngarah jadi washilah, ngalap berkah digantian ku gusti boga waris akhlak apa nu béla ka Nini, Ibuna, jeung héman nyaah ka nu jadi sadérék-sadérékna.
Sataun kamari ema di pundut ku Nu Kawasa. Kumahakeun atuh ayeuna kakantunna ?
“Bingung Kakang mah mun dibagi gé, mun si Ceuceu di hareup, kakang di béh dituna, jalana kamana, maneh nu mana ? “ kitu si Kakang.
“Di sakolakeun, di didik nepi kapinter sahingga boga kalungguhan, piraku masih kénéh hayang warisanana “ , si Ceuceu mah nyarita na gé bari nginghak, matak inggis mibanda rasa teu dihargaan ku nu jadi dulur lalakina, palayanan nu geus di limpahkeun ka ema salami nyarengan ema ti nuju séhat dugi ka walesna.
Kahayang mah warisan téh ayeuna mah jadi jalan aranjeuna kénging cahaya nu nyaangan alam kuburna, bilih bisi apa lepat tos ngabaékeun aturan gusti, atuh mugia janten kafaratna. Ahlak apa tetep tumetep aya disadaya katurunanana, nu janten jariyyahna.
“ Tapi Umi mah teu rido pami Apa wantun-wantun nahan hak sadérék-sadérék Apa “ ceuk indung budak bari neuteup ku péso matana nu seukeut.
Kumahakeun atuh ?
Umina barudak téh putuna nu kapungkur ngasuh ngaageungkeun Apa di Cintawana, ngahaja dipanggil Umi méh sarua ahlakna. Apa pupus dina pangkuanana. Allahummagfirlahu . . .(kang didin)

Warisan Apa

Bismillah .
Basa apa, Allah Yarham, naros ka kuring kumaha alusna, akuntan nu datang mariksa keuangan usahana perlu henteuna di tampiling ku amplop, jawaban teh ulah, harita mah asa pang santrina we. Anjeunna rupina nyaluyuan ieu pamanggih. Basa minggu hareupna kuring ngarencangan anjeuna ka bank nanyakeun nasib kiriditan teh hasilna sesuai harepan, nyamos, teu ditedunan, tapi lain pedah teu dibere amplop, cenah mah bongan injeuman nu ti heula ge ku apa teu dianggo ngembangkeun usahana, tapi diselewengkeun dianggo ka Mekkah !. Memang basa anjeunna dipaido ku si atah adol teh, pedah pausahaan apa teu aya kamajengan, anjeunna ngangken yen artos tambutanana nu ti payun teh dianggo ka Mekah. Duh ari apa !.
Palias, ampun paralun rek ngalepatkeun apa, ieu mah meureunan, amun si Ceuceu kekeleyengan aprak-aprakan nepi ka Banjar anjuk ngahutang hayang ka Mekkah, atawa kuring tug ka kiwari masih keneh boga hutang urut beaya indit ka mekaah teh meureun aya ti dituna ? ( sanajan saurna ibu mah tong dipikiran tong diomong-omong da lain ngahutangkeun, eta mah umum cariosan sepuh pan, da urang ge ning ari ka budak mah tara ieuh aya pikiran rek ngahutangkeun).
Waktos bade angkat, aranjeunna naros, hayang dioleh-olehan naon engke ti Mekkah, jawab teh du’akeun we abdi mah sing janten jalmi nu soleh. Eta mah pasti, saur Apa, Naon deui ?. Apal kana hobbyna, ngaos Qur’an, jawab teh eta we Qur’an nu sok diaosna di Mekkah kanggo abdi. Heug, walerna. Bilih anjeuna hilap, waktos anjeuna nyeratan yen anjeuna tos aya di Mekkah, gutrut nulis serat perkara pesenan du’a tea, ditambahan abdi ge hayang ditakdirkeun bisa ka mekah. Nah, tambahan pamenta ieu jigana nu jadi masalah teh, teu dilengkepan ku kalayan teu kudu ngahutang !, jadi weh . . . .
Mendak tahun pananggalan apa pupus teh pas si Kakang sms netelakeun anjeuna nuju di madinah taun kamari mah, mudah-mudahan du’a Kakang diraudhah di kabul, anjeuna miwah istri oge ibu ramana diparin rohmat kubur, amien.
Guling gasahan can jarah ka makamna , tapi embung indit-inditan da sieun kumaha onam tuluy teu tulus indit ka Mekkah, indung barudak jadi milu-milu rieut. Ditegeran ku indung barudak,sakantenan nepangan rai-raina kuring ngawani-wanikeun maneh ka ciawi ziarah ka makam anjeun nu ngempel sareng ahli-ahlina, ngadon ceurik. Basa anjog ka Mekah terus thawwaf Qudum, taya lian ngan ceurik jeung ceurik weh, lebeng teu ngadu’a nanaon thawwaf teh , emut apa, du’ana dikabul ku gusti.
Warisan apa teh seueur geuning !. (dicutat tina komentar kang didin)

Simpay

Mimitina kulawarga teh diwangun saukur kuduaan, ema jeung bapa. Kuduaan wangunan kulawarga diadegkeun kalawan rupa-rupa "romantika" jeung "ritme" na anu mere warna kana utuhna kulawarga. Suka-bungah, pait-amisna kahirupan karasa mapay waruga, nyerep tur ngeusi getih diri anu bakal mere ciri nu mandiri kumaha adegan kulawarga nu rek ngajangelek, naha sakinah-mawaddah jeung pinuh rohmat atawa sabalikna awet rajet malah pejet. Ieu kabeh gumantung kana paniatan (motivasi) masing-masing jeung gumantung oge kumaha nyikepan ka-aya-an, naha sabar jeung tawekal bari teu bosen narekah atawa ngarasula jeung putus asa. Jigana rupa-rupa kaayaan teh kaalaman ku ema jeung bapa ngan lolobana kaayaan, tarekah jeung watek nu aralus da buktina geuning wangunan kulawarga nu ngajangelek hasil heuyeukan ema jeung bapa teh rendey bari weweg, repeh-rapih sarta tetep bisa mertahankeun amanat marantenna: ngajaga silaturrahmi jeung ajen kulawarga, ieu ngabuktikeun barokahna kulawarga sakinah ema jeung bapa.Tah, Simpay teh mangrupa hiji bukti teu langsung hasil tina binaan ema jeung bapa.

Baktos sareng hormat putera kanggo ema kalih bapa. Allohummaghfirlahumaa w'afihimaa wa'fu'anhumaa. amiin