‘ Mang Hasan, lamun engkin barudak sèèpeun bekel, punten nya ! ‘, kitu kuring nga-sms ka emangna barudak nu keur ngadon liburan di cibiuk, di ninina si Ali, budak cikalna.
‘ Siap ‘, jawabna singket.
Saptu kamari manèhna ngurunyung ka imah, hayang panggih cenah bari jeung rèk laporan pèdah geus diamanatan.
‘ Barudak tèh sarolèh kang, teu ieuh ngangluh komo mènta ‘ cenah ngamimitian bari barabat terus ngablam-blam ngadongèngkeun hasil pangamatanana nitenan ieu kagiatan, ka teuing nyarita naon da pikiran kuring mah harita leupas, misah jeung jiwa, kajadian 15 taun ka tukang pasuliwer dina uteuk .
. . . . .
‘ Pa, abdi tèh nuju ngawitan ngadamel pondasi ‘, bungah nyarita tèh bari gap panangan apa nu nuju nyambut di lawang panto dicium.
‘ Cenah hayang ditungguan ku Apa ‘, anjeuna maido kuciwa ka kuring nu geus jalir kana kasaluyuan. Anjeuna memang tos ngajangjikeun yèn mun rèk ngawangun imah teh, syukr bin ni’mah, anjeuna kersa ngamandoran malar saluyu jeung kahayang.
‘ Muhun sih, namung saatos dièmut-èmut, teu saè teu lirèn-lirèn ngarèpotkeun waè Apa ‘.
Mèmang sabab teu diwidian ku apa, imah tèh tulusna mah nyieun sorangan, tadina mah hayang jiga batur nyicil nu geus jadi .
Alhamdulillah puguh gè, sanajan bari teu mahi gajih ladang buburuh kuli pabrik tèh kuring bisa maksakeun nabung jang dipakè uang muka cicilan imah. Hayang dijurung du’a ku Apa sakalih Ema, kencling kuring ka Bandung laporan. Anjeuna baringaheun bari terus ngiring ka Karawang hayang ningali, sakantenan silaturrahim ka bèsanna.
‘ Teu satuju Apa mah ‘.
‘ Caket masjid Apa ! ‘, walon kuring nu kagèt geus di-veto.
‘ Heueuh, tapi teu kaharti ku apa mah, salila 15 taun huhutang . . !
‘ Euceu gè teu ngarti kana pipikiranana tèh ‘ , ibu ngiring kerung, ‘ padahal geus ditawaran ku euceu gè, geus wèh nyieun sorangan da euceu boga tanah titinggal bapana si Tita di SPG ‘.
‘ Gantian wèh, ari hayang rapih mah ‘, ibu surti ningali kuring nu beurat, èmang aing wungkul anak ibu tèh !.
‘ Keun ku Apa ditungguan nyieunna mah ‘. Apa neuteup seukeut.
Atuh akad kredit tèh dibolaykeun, nya ka saha atuh kudu nurut tèh ari lain ka sepuh nu geus nyaah ?.
Si Hasan adi pangais bungsu nyarengan anjeuna nu nuju numpahkeun kanyaahna ka nu jadi putra-mantu di Karawang. Saptu ba’da shalat maghrib berjama’ah, sambil istirahat tos papanasan ngamandoran nu keur nyieun imah, opatan jeung indung budak ngariung ngobrol bari makan malam. Lain ngobrol nyatana mah da nu bukti mah mung Apa wungkul nu nyarios teu aya nu wantun nyela, komo ngomèntaran anjeunna nu nuju curhat, sagala hal nu janten beungbeurat anjeuna imeut ditataan kalayan daria.
Ba’da berjama’ah shalat isya kuring pamit ka anjeunna rèk ka pabrik da kabeneran kagiliran jaga pabrik nu suwung ditinggalkeun pingpinanana sabab poe libur. Apa ngajajap nepi ka panto ku teuteup deudeuh nu moal bakal poho.
‘ Pak, pak bangun, ada telpon dari ibu ‘. Tengah peuting, Satpam ngagedor-gedor panto kamar mèss ngahudangkeun kuring nu karèk kaburu sare tas kukurilingan ngaroris jalanna produksi .
‘ Apa ènggal uih, ulah nyupir nyalira ‘ pamajikan nyaritana di tungtung telepon jiga nu nahan piceurikeun.
‘ Aya naon nya ?‘, kuring bingung teu paham.
Ku pa Bambang kuring dianteur balik, nyampak ka imah kuring leuleus, tuur leungit tanaga, apa di ruang tamu tos teu aya dikieuna. Jasadna ku kuring ditangkeup pageuh, inna lillahi wa inna ilaihi raaji’uuunnn . ..
Sanajan haram, cimata kuring maseuhan rarayna. Sanajan haram, cai pangibakanan jasad anjeuna pacampur jeung cimata kuring duaan si Hasan. Peuting èta kèneh jasadna ku kuring diibakan dibantuan ku si Hasan. Ningali kuring nu duka keur babakti, tatangga mantuanana ngan wani nepi ka saukur ngasor-ngasorkeun cai bari mapagahan sing kuat.
Mèmèh shubuh ema ti Bandung, da anjeuna nyelang mulih pèdah gaduh wawarungan, dugi ka Karawang. Bèrès shalat shubuh kabèh geus siap kanggo ngaberangkatkeun apa ka Cimanggu. Malaikat geus ngurus ambulan jeung mobil-mobil jang nu jajapna lengkep jeung ongkos-ongkosna, Allah Kariimm . . . , Allah tos nguningakeun balesanana ka jalmi nu alim ngahèsèkeun batur, nu teu werat mun ningali batur nu nuju hèsè.
Mobil tunggangan nyemprung euweuh nu wani ngahalangan, sapanjang jalan kuring ceurik balilihan diusapan ku ema nu oge duka. Wanci dluha nepi ka Cimanggu, nyampak Cimanggu geus sahèng, masjid pinuh ku nu sedih kaleungitan Apa. Mireungeuh kang Ahmad, leungeunna ku kuring didudut sina taliti mariksa Apa, bari nangkeup pageuh ka kuring nu ngaguk-guk manèhna alon ngomong ‘ urang ikhlaskeun, apa infark jantung ‘, manèhna mah ngarti da dokter.
Ku raka-raina apa kuring digalèntoran, ka ema nu ngungun aranjeuna mangmèntakeun pangampura keur apa, mènta diridokeun sagala kalepatan apa ka nu janten istrina. Ma Haji nu randut-dut da ceurikna bari ngabrul-ngabrul rambutna jeung jajak-jejek bari nginghak mènta hampura ka ema keur Apa utamana pèdah apa salami ieu tos salingkuh. Anjeuna sanajan bari nganafakahan keluargana jauh tina ukuran mahi, sok nitip-nitipkeun artos jajan-na ka ma Haji, saurna tèh ari hayang mah anjeuna tèh ngadegkeun sakola agama kurikulum TK/TPA tapi sabab batesan kamampuhna, nya rèk nu temporèr wè, rèk dingaranan BINA ANAK ! .
Bingung ngareungeu kuring nu baluas-balieus bari jiga nu keur nahan ceurik dibèrè laporan pertanggung-jawaban BINA ANAK tèh, kalacat si Hasan naèk ka mezzanine kamar si Bintang, sarè . . . .
(Kang Didin)
Rabu, 14 Januari 2009
Kamis, 08 Januari 2009
Minggu, 19 Oktober 2008
Sajarah Gundul
Pernah namu tapi teu dibèrè semu ku katatamuan, komo bari teu dijamu ?
Kuring mah ngalaman, malah leuwih ti kitu !, ditolak waktu masih kènèh di pantona, diusir , duh . . . .
Ningali sarèna nu ngageubra, balas capè maksa awak dipakè ibadah mangpang-meungpeung tiasa nohonan uleman nu Murbèng Alam, janari harita mah kuring tèh teu dibèrè wani ngahudangkeun, watir.
Sorangan kencling indit ka Harom, di Harom mah tahajjud teh daèk, resep da loba batur. Nepi ka meletèk panonpoè di Harom, bèrès shalat dhuha kuring balik ka maktab, dunga-dengo nèangan pamajikan nu suwung, bu Mona –batur sakamar- kagèt, ari sugan euweuh teu ningali pamajikan basa manèhna hudang tèh, si Jenong tadi bareng ku kuring diajak ka masjid saperti biasana, cenah.
Basa indung barudak datang bari angkaribung mawa balanjaanana jang sarapan isuk tèh, manèhna ngèbrèhkeun beungeut camberut, ngambek pèdah teu diajakan ka Harom, atuh amarah tèh tambah-tambah, amarah nu rèk ngambek dipiheulaan ngambek tèa geuning meureun apal.
“ To’at pamajikan ka salaki mah ibadah nu leuwih utama ceuk Nabi ogè” ceuk kuring mamèrkeun kakawasaan.
“ Batesanana ? “, tangkes pisan manèhna nembal.
“ Balesanana” , jelegur bom rakitanana di pongpokkeun kana ceuli kuring.
Batur sakamar -Bu Mona sareng carogèna, oge pa Ujang- kabur kaluar maktab pada embung jadi saksi perang campuh pikaèraeun antara Yahudi Israel nu digjaya ngalawan bangsa Palestina nu teu walakaya ngan saukur tawekal.
“ Lain kitu “, ceuk si Israel nurunkeun tènsi, “ Tadi tèh sarèna tibra naker, keun weh ulah bebèakan, bisi gering, mopo, padahal urang teh pan can hajian ”.
“ Moal, percanten weh ka Gusti “, tembalna tawekal.
Waktu kuring rèk pamit hayang ngintun sepuh ku hadiahan ibadah Umroh kuring , manèhna hayang milu. Bisi jadi matak ngadat deui, ku kuring diajakan bari terus dibayar lunas dengda-na, dianteur-anteur nèangan olèh-olèh nu pantes keur budak-budakna.
Gura-giru wudhu da wanci lohor geus kasorang, kuring jeung induk budak muru panto babussalam saperti biasana. Iwal pamajikan, kuring disuntrungkeun ditolak teu meunang asup, wah . . ., naha ? Nempo kitu indung budak kaluar deui, embung asup ari teu jeung kuring mah
“Eta pèdah cacandakan panginten Pa, wios ku abdi cacandakana “, manèhna ngatur strategi, ahlina manèhna mah.
Sanajan barang bawa geus ku manèhna bari jeung asupna ka panto nu lain, iwal manèhna, kuring tetep ditolak, gustii . . . !. Ningali galagat kitu, bari bisi katinggaleun salat berjamaah, kuring mènta manèhna terus asup, teu kudu kaluar deui ngabèlaan kuring.
Sorangan nèangan panto nu lain , kuring usaha hayang diwidian asup ka bumi-Na, tetep ditolak . . . !!
Duh, harita kuring solat di panto Harom, shalat ruku-sujud dina tanggana bari ceurik, naon atuh kasalahan aing ?!.
Basa manèhna kaluar ti Harom ningali kuring nu kusut ngajanteng nungguan manèhna, manèhna ngalieus teu wani nempo. Waktu sorèna kuring ka harom deui rek salat magrib bareng , manèhna balaka, waktu manèhna sedih ku kuring ditinggalkeun ka Harom komo jeung dicarèkan sagala bari ngèbrèng-ngèbrèng kakawasaanana, manèhna tahkim ka Nu Gaduh Bumi, nyuhunkeun ditunjukkeun saha nu salah.
Kuring ngabetem, isin ku Nu Gaduh Bumi, Anjeuna alimeun Bumi-Na nu Agung katatamuan ku salaki nu boloho nafsirkeun harti imam sakarepna, ngabaèkeun wasiat Nabina waktos Wada’ bari gejul ngaberung napsu aniahna. Haji tèh pan bab prèstatifna carogè alatan pangrojong istri nu tawekal solèh ?. Naon atuh maksadna thawaf teu sah upami bumina teu kakurilingan ?. Sa’i ?. Lalakina atawa awèwenè sih nu sosoranganan daèk dikantun pasanganana, wani calik di lembah batu Mekah nu euweuh cai bari jeung ngangais orok dibekelan ransom sakadarna sèsa perjalanana ti palèstina, da ngan sakitu nu mampuh kabawana ku onta ?. Laksana kitu ibadah Qurban mun anjeuna, istri nu mulia tèh, tetep ngeukeuweuk putra nu ngan hiji-hijina, nu ngan rumaja èta nu ngarèncangan ngareres èta bait Allah teh ?. Ngabulubus kuring asup ka Hijir Ismail bèrès thawwaf tèh, teu jiga kamari, lalega geuning ayeuna mah. Teuing ku bangsa naon harita sholat kuring dijaga ku duaan, Ka’bah ku kuring ditangkeup samampuh leungeun, ti pipi nepi ka dada nèmpèl kana dindingna,ngadu’a mènta rohmatna digolontorkeun ka kuring ti mizab-na, teu karasa awak morosot ngadèprok na pondasina, hèsè bijil jiga nu dijagaan, meureun dipaksa sing wareg ceurikna.
Tahallul tèh mènta ku indung budak kuring mah, hampurana si Jenong awèwè meunang milih apa almarhum ku kuring dipènta paksa.
Sirah polontos gundul, makuta kahormatan can pantes ngahias sirah kuring !.
tasyabinzyanismail@gmail.com
(Kang Didin)
Kuring mah ngalaman, malah leuwih ti kitu !, ditolak waktu masih kènèh di pantona, diusir , duh . . . .
Ningali sarèna nu ngageubra, balas capè maksa awak dipakè ibadah mangpang-meungpeung tiasa nohonan uleman nu Murbèng Alam, janari harita mah kuring tèh teu dibèrè wani ngahudangkeun, watir.
Sorangan kencling indit ka Harom, di Harom mah tahajjud teh daèk, resep da loba batur. Nepi ka meletèk panonpoè di Harom, bèrès shalat dhuha kuring balik ka maktab, dunga-dengo nèangan pamajikan nu suwung, bu Mona –batur sakamar- kagèt, ari sugan euweuh teu ningali pamajikan basa manèhna hudang tèh, si Jenong tadi bareng ku kuring diajak ka masjid saperti biasana, cenah.
Basa indung barudak datang bari angkaribung mawa balanjaanana jang sarapan isuk tèh, manèhna ngèbrèhkeun beungeut camberut, ngambek pèdah teu diajakan ka Harom, atuh amarah tèh tambah-tambah, amarah nu rèk ngambek dipiheulaan ngambek tèa geuning meureun apal.
“ To’at pamajikan ka salaki mah ibadah nu leuwih utama ceuk Nabi ogè” ceuk kuring mamèrkeun kakawasaan.
“ Batesanana ? “, tangkes pisan manèhna nembal.
“ Balesanana” , jelegur bom rakitanana di pongpokkeun kana ceuli kuring.
Batur sakamar -Bu Mona sareng carogèna, oge pa Ujang- kabur kaluar maktab pada embung jadi saksi perang campuh pikaèraeun antara Yahudi Israel nu digjaya ngalawan bangsa Palestina nu teu walakaya ngan saukur tawekal.
“ Lain kitu “, ceuk si Israel nurunkeun tènsi, “ Tadi tèh sarèna tibra naker, keun weh ulah bebèakan, bisi gering, mopo, padahal urang teh pan can hajian ”.
“ Moal, percanten weh ka Gusti “, tembalna tawekal.
Waktu kuring rèk pamit hayang ngintun sepuh ku hadiahan ibadah Umroh kuring , manèhna hayang milu. Bisi jadi matak ngadat deui, ku kuring diajakan bari terus dibayar lunas dengda-na, dianteur-anteur nèangan olèh-olèh nu pantes keur budak-budakna.
Gura-giru wudhu da wanci lohor geus kasorang, kuring jeung induk budak muru panto babussalam saperti biasana. Iwal pamajikan, kuring disuntrungkeun ditolak teu meunang asup, wah . . ., naha ? Nempo kitu indung budak kaluar deui, embung asup ari teu jeung kuring mah
“Eta pèdah cacandakan panginten Pa, wios ku abdi cacandakana “, manèhna ngatur strategi, ahlina manèhna mah.
Sanajan barang bawa geus ku manèhna bari jeung asupna ka panto nu lain, iwal manèhna, kuring tetep ditolak, gustii . . . !. Ningali galagat kitu, bari bisi katinggaleun salat berjamaah, kuring mènta manèhna terus asup, teu kudu kaluar deui ngabèlaan kuring.
Sorangan nèangan panto nu lain , kuring usaha hayang diwidian asup ka bumi-Na, tetep ditolak . . . !!
Duh, harita kuring solat di panto Harom, shalat ruku-sujud dina tanggana bari ceurik, naon atuh kasalahan aing ?!.
Basa manèhna kaluar ti Harom ningali kuring nu kusut ngajanteng nungguan manèhna, manèhna ngalieus teu wani nempo. Waktu sorèna kuring ka harom deui rek salat magrib bareng , manèhna balaka, waktu manèhna sedih ku kuring ditinggalkeun ka Harom komo jeung dicarèkan sagala bari ngèbrèng-ngèbrèng kakawasaanana, manèhna tahkim ka Nu Gaduh Bumi, nyuhunkeun ditunjukkeun saha nu salah.
Kuring ngabetem, isin ku Nu Gaduh Bumi, Anjeuna alimeun Bumi-Na nu Agung katatamuan ku salaki nu boloho nafsirkeun harti imam sakarepna, ngabaèkeun wasiat Nabina waktos Wada’ bari gejul ngaberung napsu aniahna. Haji tèh pan bab prèstatifna carogè alatan pangrojong istri nu tawekal solèh ?. Naon atuh maksadna thawaf teu sah upami bumina teu kakurilingan ?. Sa’i ?. Lalakina atawa awèwenè sih nu sosoranganan daèk dikantun pasanganana, wani calik di lembah batu Mekah nu euweuh cai bari jeung ngangais orok dibekelan ransom sakadarna sèsa perjalanana ti palèstina, da ngan sakitu nu mampuh kabawana ku onta ?. Laksana kitu ibadah Qurban mun anjeuna, istri nu mulia tèh, tetep ngeukeuweuk putra nu ngan hiji-hijina, nu ngan rumaja èta nu ngarèncangan ngareres èta bait Allah teh ?. Ngabulubus kuring asup ka Hijir Ismail bèrès thawwaf tèh, teu jiga kamari, lalega geuning ayeuna mah. Teuing ku bangsa naon harita sholat kuring dijaga ku duaan, Ka’bah ku kuring ditangkeup samampuh leungeun, ti pipi nepi ka dada nèmpèl kana dindingna,ngadu’a mènta rohmatna digolontorkeun ka kuring ti mizab-na, teu karasa awak morosot ngadèprok na pondasina, hèsè bijil jiga nu dijagaan, meureun dipaksa sing wareg ceurikna.
Tahallul tèh mènta ku indung budak kuring mah, hampurana si Jenong awèwè meunang milih apa almarhum ku kuring dipènta paksa.
Sirah polontos gundul, makuta kahormatan can pantes ngahias sirah kuring !.
tasyabinzyanismail@gmail.com
(Kang Didin)
Nu Nebus.
Alam dunya téh buleud alus ayeuna mah, aya foto Emih nu nuju kagerahan ngiplik-ngiplik kabayana payuneun Ema nu nuju canéot !.Emih teh ibuna Ema. Kunaon bet panggilanana Emih kuring teu apal, ari apa mah anèh, sok nyebatna tèh Aceuk !, mungkin aya katalian dulur ti luhurna, tapi duka saha jeung kumaha kuring teu ngarti.
Maksad naur ngalunasan nebus kalepatan anjeuna nu èlèh nyerah ku kaayaan zaman gorombolan , sahingga kirang tiasa ngamumulè ema, putra hiji-hijina, sadaya putra Ema ditangkes diurus dimumulè ku anjeunna. Saking ku sagala rupana, sajaba urusan beuteung nu diutamakeun, ogé imeut dicabak sagala urusan perkara tékték-bengék ngabèbèrès bumi, pakarangan katut kamar-kamarna, lamun téa mah leres Nabi pernah nyarios kitu - waktos anjeuna medar tanda-tanda akhir zaman - kuring mah sok remen gegebegan upami ningali anjeuna nuju barang damel bari jeung teu lirén-lirén tèh, boa-boa kiamat tèh rèk isukan ?. kuring teu nginjeum mata geus ningali sepuh nu kumawula barang damel di bumi ngalayanan putra-putuna badis badèga.
Duh boa isukan langit tèh runtuhna ?, geus cunduk waktuna, tiba mangsana, ibu ngajadi babu anak-anakna.
Saenggeusna adi kuring nu lucu, Yani, pupus alatan solatri sabab teu sarapan heula mèmèh indit sakolana, didamelna langkung-langkung gesut. Ngong adzan shubuh, bèrès solat téh geus ngajagrag sangu ngebul jeung alakadar rèncangna keur sarapan. Di hawu anjeuna tos mirun seuneu ti jam dua kènèh, bahkan sateuacan anjeunna solat tahajjud !. Tong nyoba nyoba indit sakola lamun teu sarapan heula, matak dirangkèt digebugan ku anjeuna plus dimitlariur ku mariem cariosanana.
Tara aya nu teu kabagèan rèncang sangu, komo sanguna mah. Lamun hayang nyobaan ngadangu peureus cariosanana, cobaan sarakah di mèja makan. Si Lili mah, adi kuring nu bedegong, sok nineung ka anjeuna tèh. Ku sabab ripuh nèangan kipayah, balik ka imah tèh tara tangtu waktu, tapi sanajan kitu, tara ieuh henteu dahar teu kabagéan, da lamun manèhna datang rèk iraha baè waktuna, kaciri lapar beuteungna can kararaban dahareun, tara tataros, anjeuna teras nyandak konci muka lomarina nu di tengah imah, bagèan manèhna ku anjeuna lain ngan saukur tos disiapkeun, tapi disimpen dina lomari nu di konci. Ya Allah, Ya Karii . . .imm.
Lain ngan ka si Lili incuna kituna tèh, ka kabèhanana, ku anjeuna ditilik di catet dina èmutanana saha nu atos jeung nu teu acan kabagéan. Pasakanana sanajan teu seneng seueur nganggo bungbu, komo vècin mah bararaid, raos pisan. Upami anjeuna tos ngadamelkeun sop lauk emas atanapi beuleum lauk bungbu cobèk, wuih salangit wèh, Indung barudak mah lamun sakalina dipèntaan tulung pangnyieunkeun masakan nu disyaratan sapertos masakan kènging anjeuna tèh - jang ubar kangen kuring ka anjeuna - batan prak ngagawèan ngamuk nu aya tah si Jenong warisan Apa tèh.
Tara ieuh teu damang anjeuna mah. Berkah tina dawam tahajjud sareng katuangan nu kajagi tèa rupina. Pami sakalina ngaraos teu raraos badan, cekap ku meuncit hayam hiji teras di sop bungbu jahé, dituang disèèpkeun ku nyalira tos janten landong mujarabna kanggo anjeuna mah.
Ka ajengan Aos di Mekah kuring nanyakeun meunang henteuna amun kuring Umroh kanggo hadiahan anjeuna nu nuju wales alatan yuswa, hatè teh ngemplong bungah waktos waleranana saluyu jeung kahayang. “ Akang pernah manggih kateranganana “ saurna ningali kuring nu hayang ngadèngè jawaban teges. Dina pangsa’ian antara Shofa jeung Marwah pameunteuna ngagantung na mata kuring. Ya Allah Ya Rabbi, taqabbal minnii . . . !
Ngaraos yuswana nu mingkin sepuh, ka ahlina nu sakirana rèk merkarakeun kakantunna, da keur putrana hiji tèh awèwè deuih, anjeuna sok tèlèmbèng nyarios tarik, mastikeun anjeuna mah geus teu boga nanaon, kabèh bèak dipakè ku anjeuna. Mèmang sagala hèlah ku anjeuna dipilari ambèh bisa numpahkeun kagunganana muklis ka putra putuna. Sawahna diical, artosna diakadkeun dipasihkeun ka putrana wios gaduh bumi di Bandung tong nepi ka ngontrak, sèsana diicalan deui baé dianggo ongkos haji sareng ngongkosan putra-mantuna, sadaya kagunganana diical bari artosna duka dikamanakeun anging Allah nu uninga.
Teu kagungan pamundut anjeuna mah iwal alim dikantun-kantun, komo bari lami, ku Ema. ‘Ngahamba’ ka jalma nu teu harideng , bari tara pisan utuh étah nyuhunkeun dilayanan paling ménta dibantuan bari teu ieuh kudu da seringna mah paréntahna téh sok prak ku anjeuna dipidamel, ngabalukarkeun musibah ageung, waktos anjeuna repot teu damangna, kabéh, bener-bener kabéhna téh, teu nyaho kumaha carana nu pantes nebus kasaéan ku jalan ngaleres ngamumulé sepuh anu parantos udzur teu walakaya, duh Gustiii . . . !. Malar ngurusanan, Ema mah malah ngiringan wales. Ema tambih-tambih walesna waktos anjeunna pupus, alim tuang leueut. Sataun persis ti pupusna Emih, Ema nyusul. Satiap tadarusan pameunteu aranjeuna nu parantos jadi jalan kuring aya jeung nu mikanyaah pisan teh haladir ngagantung na juru panon, lamun nepi kana ayat paréntah kudu istigfar keur indung-bapa, kuring sok rada lila ngarandeg téh, ci mata ngahalangan bacaeun, padahal kuring hayang buru-buru maca terusanana, nu nétélakeun yén Anjeuna ngajamin Anjeuna uninga lebeting manah satiap hamba-hambaNa, Anjeuna tangtos mafhum teu béda ti kuring, dulur-dulur kabéh ( boa Ema oge, duh ! ) , ngan saukur boga hayang, tuna kamampuh bisa nebus ngabales mulang tarima ka nu jadi sepuh. Kuring keur manén buahna jadi jalma teu hideng, mugia Anjeuna kersa nampi taubat kuring, amin . . .
Keur kuring mah Imah di Bandung téh monumén kuring boga Emih sajaba ti Ema téh, jang panginget-nginget Emih, oge Ema, aranjeuna nu nuju narungguan kiriman istighfar jeung du’a ti jariyahna, sajaba paranti titirah jiwa kuring nu tuna.
Tapi sanajan kitu, sabab nu dititipanana geus parupus, éta monumén téh kiwari tangtuna geus jadi milik Allah, balik kanu kagunganana, nu dijelaskeun kalawan jéntré kumaha cara ngurusna dina Qur’an,
“ Nun Gusti Abdi Ikhlas kana ieu katetepan, namung parin abdi gentosna nu langkung saé mungguh Anjeun, Amin . . . “.
(Kang Didin)
Rabu, 15 Oktober 2008
Lebaran Taun Hareup
Ieu mah hasil ngobrol kuring, wa Aam, mang Hasan jeung mang Iman kamari :
1. Lebaran hareup mah urang usahakeun di lembur, nostalgia bari meh imeut silaturahim ka baraya teh. Urang ngawangun makam-na ongkohanan.
2. Di imah ema we, bae sangsara oge ( daripada ngaripuhkeun batur sok . . . . !? )
3. Ari pertemuan mah can ditangtukeun tempatna, bisa di imah ema, di ma Haji atawa di teh Enok di Jogi.
4. Pertemuan teh urang sakalian nyunatan si Hilmi, Fadhil, Ali, jeung lian-na ( misal mang Hasan bisi hayangaeun deui ).
5. Urang nyieun album gambar kulawarga.
6. Acara pertemuan formatna kudu beda, meh teu bosen
a. Nu mangku-na nya kum sakabeh pangurus simpay tea.
b. Tong aya pidato-pidatoan, acara teh ngan saukur sasalaman hate, patangkeup-tangkeup beungeut, syukuran ka Gusti ditakdirkeun jadi anak ema, katurunan apa urang Cimanggu.
c. Tong nyieun panggung, tapi sadiakeun tempat mah bisi aya nu hayang ngageol-geol bujur hareupeun dulur.
d. Menu urang penta si bi Elis nu tanggung jawa, sina nyambel Cibiuk nu ladaaaaaaaaa pinan, ambeh irit biaya jamuan tapi teu matak nyeri beuteung.
e. Kabeh acara di jeung dulur nu hadir didokumentasikeun, jang tahun hareupna ( ngaringan ringan pamangku sejenna ).
7. Nu lainna mah tanya Gagan, notulen-na
(Kang Didin)
1. Lebaran hareup mah urang usahakeun di lembur, nostalgia bari meh imeut silaturahim ka baraya teh. Urang ngawangun makam-na ongkohanan.
2. Di imah ema we, bae sangsara oge ( daripada ngaripuhkeun batur sok . . . . !? )
3. Ari pertemuan mah can ditangtukeun tempatna, bisa di imah ema, di ma Haji atawa di teh Enok di Jogi.
4. Pertemuan teh urang sakalian nyunatan si Hilmi, Fadhil, Ali, jeung lian-na ( misal mang Hasan bisi hayangaeun deui ).
5. Urang nyieun album gambar kulawarga.
6. Acara pertemuan formatna kudu beda, meh teu bosen
a. Nu mangku-na nya kum sakabeh pangurus simpay tea.
b. Tong aya pidato-pidatoan, acara teh ngan saukur sasalaman hate, patangkeup-tangkeup beungeut, syukuran ka Gusti ditakdirkeun jadi anak ema, katurunan apa urang Cimanggu.
c. Tong nyieun panggung, tapi sadiakeun tempat mah bisi aya nu hayang ngageol-geol bujur hareupeun dulur.
d. Menu urang penta si bi Elis nu tanggung jawa, sina nyambel Cibiuk nu ladaaaaaaaaa pinan, ambeh irit biaya jamuan tapi teu matak nyeri beuteung.
e. Kabeh acara di jeung dulur nu hadir didokumentasikeun, jang tahun hareupna ( ngaringan ringan pamangku sejenna ).
7. Nu lainna mah tanya Gagan, notulen-na
(Kang Didin)
Sabtu, 04 Oktober 2008
Aset Simpay
Mun teu salah, ku bakat hayang nginditkeun anak ka Mekah ema nyarios duka heureuy atanapi serius lamun cibangkong di gusur moal dibagikeun duitna rek sina ka Mekah anak ema ( duh gusti mugia dipasihan tempat nu dipikarido ku Anjeun kanggo marantena ) ngan lamun jatah kuring dipenta ku alatan geus ka Mekah moal ngaruntagkeun program simpay nu waktuna kudu lumpat ? Hampura pagaliwotana hate kuring dina nyieun sikep. (aam/iis)- parhon
Hasil Rapat Simpay Periode 2008-2009
RESUME
HASIL PERTEMUAN KELUARGA SIMPAY
tanggal 4 Oktober 2008
Laporan keuangan tahun 2008
| Pendapatan | Pengeluaran | ||
| Deskripsi | Jumlah | Deskripsi | Jumlah |
| Sisa Kas Pintu Singa | 185.000 | Komisaris (bayar piutang) | 2.270.000 |
| Hasil Panen | 3.135.500 | Beban Operasional | 615.000 |
| | | ZIS | 300.000 |
| Jumlah | 3.320.500 | Jumlah | 3.185.000 |
| Sisa Kas | 135.500 | | |
· Berdasarkan hasil laporan keuangan tahun 2008 di atas maka diusulkan distribusi pendapatan tahunan sebagai berikut :
o Komisaris : 60 %
o Operasional : 30 %
o ZIH (Zakat Infak Hadiah) : 10 %
Hasil penerimaan pendapatan tersebut maka :
1. Komisaris bertanggungjawab dalam membayar zakat, uang pertemuan, simpanan wajib;
2. Operasional bertanggungjawab dalam membayar pajak asset, listrik sukamenak, ATK, transport pengurus;
3. ZIH merupakan pos pengeluaran yang diperuntukan membayar/memberi hadiah, infak, zakat kepada yang berhak menerima.
· Biaya pertemuan lebaran tahun 2009 sebesar Rp. 400.000,-/ komisaris ;
· Biaya koperasi Bani Khodijah tahun 2008 di bayar oleh masing-masing komisaris;
· Usulan kepada simpay untuk menerima zakat profesi;
· Adanya sub bisnis unit baru yakni pengelola tabungan para komisaris (Miniatur Bank);
· Asset rumah cibangkong seandainya di beli oleh BSM maka hasil penjualannya (pilih salah satu) :
1. dibagikan kepada komisaris sesuai dengan ketentuan 2:1 ;
2. membeli asset baru (rumah di bandung/ lahan produktif).
Bandung, 4 Oktober 2008
Ketua, Sekretaris
Mengetahui,
Penasihat SIMPAY
DRS. AAM K AMRULLAH
Sabtu, 23 Agustus 2008
Awewe Nu Nyuhun
‘ Keureut raray Apa mah jiga Ema “, kitu indung barudak sok nyarita.
Ema kuring mah nunggelis, jariyyah Emih hiji-hijina. Teu kantos kenal rama, da dikantun pupus ku ramana nalika anjeuna masih dina rahim Emih, ibuna. Yatim teh pada mikanyaah dialung boyong diatara keluarga ramana sareng ibuna, kabeneran harita jaman werit gorombolan téa, atuh lamun téa loba pisan sadérék sasusuanana téh nya pantes. Di candak ku aki ti jihat ibu, diageungkeun sareng Nini sambungna nu di-‘négatip tingking’-keun téa, atuh nambih-nambih masalah. Numawi upami sakola anjeuna bantut teh tos janten kakedahan.
Ningali galagat teu bérés, sanaos masih kénéh alit, tapi pan ari di kampung bari zaman-na dahulu kala mah biasa, anjeuna ku aki haji Saléh ti Cikolé didahupkeun ka Apa, Yatim nu diriung-riung ku opatan sadérék-sadérék istri bari janten ‘bapa’ kanggo ibuna tea. Nini. Gambaran ‘boloho’- na ema harita, upami anjeuna dicandak ku apa ngalayadan ka bumi Nini di Cimanggu, anjeuna mah sanés lebet, ngababanding wéh di pipir bumi sateuacan dirawu ku ini mah ! ( ibu mah sok bari ngagelenyu imut raos pami ngagambarkeunana ogé ) .
Angkat ka Bandung harita Apa dagang bako, parlan, ngampar di jalan. Upami ema mah kekeleyengan ngider icalan kécap, ngalebetan ka tukang baso, kupat, sareng sajabina. Ninggang di ema nu geulis, budak kénéh tur tawekal, sadérék anjeuna nu heman ti jihat ramana masihan modal, wios ema muka warung wéh, tong aprak-aprakan pimelangeun.
Khusyu dadagangan, hilap ngurusana awak, bari teu patos kabantuan ku apa, da apa gaduh getih janten palayan ummat ti luhurna anjeuna neraskeun sakolana sareng ngaluaskeun wawasana di Pajagalan, ema nambru teu damang wales ampir sataun. Ku lamina anjeuna teu damang, lanceuk awéwé kuring nu masih kénéh orok diurus ku ma Haji, rai apa, jadi diaku-aku ku anjeuna teu dipulangkeun deui, duh !.
Basa kuring masih kénéh leutik pisan, tugas teh camperego nungguan dagangan kuéh noga kengingna, nu mulek aya dina émutanana éstu mung milarian, sanés nyuhunkeun ka apa.
Waktos Nini miwarang Apa uih ka Ciawi kedah ngadamel sakola di lembur, da Apa tos diistrénan janten Guru harita téh, anjeuna tumut. Ngadamel sakola téa bari di kampung nu teu merlukeun iuran da teu baroga duit, atuh gajih anjeuna muklis séép dibagikeun ka padamel-padamelna. Tuang leueut anjeuna oge keluarga, ema nu milarian, anjeuna nyawah. Puji sareng syukur ka Gusti sok sanaos anjeuna diparin warisan sakedik waktos Nini ti jihat ibuna pupus, oge paparin emih, hasil tina nyawah ema teh nyekapan. Jang biaya sakola kuring sadulur-dulur anjeuna sok ngadamelan sukro jeung sajabana nu sok diiangkeun ku kuring ka pasar atawa buburuh ngabordel ka ma Haji nu ngaku-ngaku anak ménta paksa lanceuk kuring tea ( Allah Yarham ! ).
Ningali si Kakang jeung si Ceuceu tihothat ngurus warung bari jeung ngagilir-gilir kuliah, da amun ceuk apa kudu mantuan néangan duitna ari harayang kuliah mah, jeung margi apa tos pangsiun, pami ema ngalongokan ka Bandung teh sok tara énggal mulih, mun hayang maju warung mah tong loba ditutup, kitu panginten pangalamanana. Seringna di kantun akhirna apa bilut, ngalih ogé ka Bandung.
Sanajan di hulag wios lirén ngawarung, komo kedah cape ngaleres sawah da putra tos arageung tur naranjung, teu ieuh ngadangu anjeuna téh. “keun weh ulah dhulag, anggap weh olah ragana”, kitu ceuk kang Ahmad nu jadi dokter, basa putuna, Sandi jeung Munawar sok héman mantuan mah nya rada luas eureun ngahulag téh.
Ari ka Harom téh seseringna mah kuring jeung indungna barudak mah méméh Ashar, lamun bérés thawwaf tempat pavorit I’tikaf téh tempat antara hijir Ismail jeung rukun Yamani, rada tumaninah teu pati pasesedek. Ĕndahna langit kota Mekkah wanci surupna panonpoé teu bisa kagambarkeun. Tafakur ngahisab diri bari neuteup ka’bah nu Agung nu keur di sorot ku panonpoé. Sok tara karasa mata téh beueus ku cimata mun kuring neutup hijir Ismail. Di tempat éta istrina nabiyullah Ibrahim nu tawekal téh linggih oge dikurebkeunana, anjeuna diparin kahormatan sabumi sareng Nu maha Kawasa. “ Teu sah thawwaf lamun teu kakurilingan Hijir Ismail’, kitu Nabi wasiat.
‘ Ya Allah, sanajan abdi mah lain anakna nu soléh, tampi ieu pamenta, angken ogé Ema di Bumi Anjeun “ ( kang didin)
Rabu, 20 Agustus 2008
Leungeun di Handap
Apa téh putera pameget hiji-hijina pami ditingali ti jihat Aki mah, opat nu sanésna mah istri. Dikantun pupus ku Aki téh waktos aranjeuna masih kénéh burey, aralit kénéh pisan. Yatim téh sadayana dicandak ku Aki ti Cintawana, sanaos dibaeudan oge ku istrina, rakana Nini. Lebeting manahna mah rupina bingah amarta suta da nu buktos mah yatim téh diistiméwakeun pisan ku nini cintawana téh, diparin tempat nu istiméwa di bumina, ibu mah sok bari rambisak pami ngagambarkeunana téh. Apa téh dipikanyaah pisan ku sadérék-sadérékna, kitu ogé apa ka aranjeuna.
Waktos anjeuna badé ka Mekkah, sakumaha sakedahna, anjeuna wawasiatan ka ahli warisna, perkara urusan agama, ahlak jeung harta, utamana kawajiban tanggunganana. Dina waktu harita anjeuna nerangkeun hal waris. Henteu nitah, ngan anjeuna nyaurkeun yén sabab dina kanyataanana nu ripuh ngurus nini téh sadérék-sadérékna nu istri, anjeuna mah warisan téh ah disaruakeun wé, ijtihad pribadina. Kuring ge na haté, harita ngaaminan dan harita ogé nu sok dipénta tulung mantuan upami keuangan anjeuna pabaliut téh si Ceuceu, anak awéwé panggedéna.
Ka lanceuk ti indung nu lainna, putrana raka Apa nu di Cilutung, sadulur-dulur téh tahkim ngeunaan waris anjeuna waktos anjeuna ngantunkeun. Nu dipaké téh pamendakna, ijtihad apa mah kontékstual khusus kanggo anjeuna, nu utama mah tetep kumaha ceuk Allah jeung Nabi-Na, keun wéh mudah-mudahan kata’atan kana bagbagan agama téh malah janten kasaéan ka anjeuna.
Satuntasna dibagi téh, bagéan kuring mah, oge dulur-dulur kabéh, disanggakeun ka ema, ngarah jadi washilah, ngalap berkah digantian ku gusti boga waris akhlak apa nu béla ka Nini, Ibuna, jeung héman nyaah ka nu jadi sadérék-sadérékna.
Sataun kamari ema di pundut ku Nu Kawasa. Kumahakeun atuh ayeuna kakantunna ?
“Bingung Kakang mah mun dibagi gé, mun si Ceuceu di hareup, kakang di béh dituna, jalana kamana, maneh nu mana ? “ kitu si Kakang.
“Di sakolakeun, di didik nepi kapinter sahingga boga kalungguhan, piraku masih kénéh hayang warisanana “ , si Ceuceu mah nyarita na gé bari nginghak, matak inggis mibanda rasa teu dihargaan ku nu jadi dulur lalakina, palayanan nu geus di limpahkeun ka ema salami nyarengan ema ti nuju séhat dugi ka walesna.
Kahayang mah warisan téh ayeuna mah jadi jalan aranjeuna kénging cahaya nu nyaangan alam kuburna, bilih bisi apa lepat tos ngabaékeun aturan gusti, atuh mugia janten kafaratna. Ahlak apa tetep tumetep aya disadaya katurunanana, nu janten jariyyahna.
“ Tapi Umi mah teu rido pami Apa wantun-wantun nahan hak sadérék-sadérék Apa “ ceuk indung budak bari neuteup ku péso matana nu seukeut.
Kumahakeun atuh ?
Umina barudak téh putuna nu kapungkur ngasuh ngaageungkeun Apa di Cintawana, ngahaja dipanggil Umi méh sarua ahlakna. Apa pupus dina pangkuanana. Allahummagfirlahu . . .(kang didin)
Waktos anjeuna badé ka Mekkah, sakumaha sakedahna, anjeuna wawasiatan ka ahli warisna, perkara urusan agama, ahlak jeung harta, utamana kawajiban tanggunganana. Dina waktu harita anjeuna nerangkeun hal waris. Henteu nitah, ngan anjeuna nyaurkeun yén sabab dina kanyataanana nu ripuh ngurus nini téh sadérék-sadérékna nu istri, anjeuna mah warisan téh ah disaruakeun wé, ijtihad pribadina. Kuring ge na haté, harita ngaaminan dan harita ogé nu sok dipénta tulung mantuan upami keuangan anjeuna pabaliut téh si Ceuceu, anak awéwé panggedéna.
Ka lanceuk ti indung nu lainna, putrana raka Apa nu di Cilutung, sadulur-dulur téh tahkim ngeunaan waris anjeuna waktos anjeuna ngantunkeun. Nu dipaké téh pamendakna, ijtihad apa mah kontékstual khusus kanggo anjeuna, nu utama mah tetep kumaha ceuk Allah jeung Nabi-Na, keun wéh mudah-mudahan kata’atan kana bagbagan agama téh malah janten kasaéan ka anjeuna.
Satuntasna dibagi téh, bagéan kuring mah, oge dulur-dulur kabéh, disanggakeun ka ema, ngarah jadi washilah, ngalap berkah digantian ku gusti boga waris akhlak apa nu béla ka Nini, Ibuna, jeung héman nyaah ka nu jadi sadérék-sadérékna.
Sataun kamari ema di pundut ku Nu Kawasa. Kumahakeun atuh ayeuna kakantunna ?
“Bingung Kakang mah mun dibagi gé, mun si Ceuceu di hareup, kakang di béh dituna, jalana kamana, maneh nu mana ? “ kitu si Kakang.
“Di sakolakeun, di didik nepi kapinter sahingga boga kalungguhan, piraku masih kénéh hayang warisanana “ , si Ceuceu mah nyarita na gé bari nginghak, matak inggis mibanda rasa teu dihargaan ku nu jadi dulur lalakina, palayanan nu geus di limpahkeun ka ema salami nyarengan ema ti nuju séhat dugi ka walesna.
Kahayang mah warisan téh ayeuna mah jadi jalan aranjeuna kénging cahaya nu nyaangan alam kuburna, bilih bisi apa lepat tos ngabaékeun aturan gusti, atuh mugia janten kafaratna. Ahlak apa tetep tumetep aya disadaya katurunanana, nu janten jariyyahna.
“ Tapi Umi mah teu rido pami Apa wantun-wantun nahan hak sadérék-sadérék Apa “ ceuk indung budak bari neuteup ku péso matana nu seukeut.
Kumahakeun atuh ?
Umina barudak téh putuna nu kapungkur ngasuh ngaageungkeun Apa di Cintawana, ngahaja dipanggil Umi méh sarua ahlakna. Apa pupus dina pangkuanana. Allahummagfirlahu . . .(kang didin)
Warisan Apa
Bismillah .
Basa apa, Allah Yarham, naros ka kuring kumaha alusna, akuntan nu datang mariksa keuangan usahana perlu henteuna di tampiling ku amplop, jawaban teh ulah, harita mah asa pang santrina we. Anjeunna rupina nyaluyuan ieu pamanggih. Basa minggu hareupna kuring ngarencangan anjeuna ka bank nanyakeun nasib kiriditan teh hasilna sesuai harepan, nyamos, teu ditedunan, tapi lain pedah teu dibere amplop, cenah mah bongan injeuman nu ti heula ge ku apa teu dianggo ngembangkeun usahana, tapi diselewengkeun dianggo ka Mekkah !. Memang basa anjeunna dipaido ku si atah adol teh, pedah pausahaan apa teu aya kamajengan, anjeunna ngangken yen artos tambutanana nu ti payun teh dianggo ka Mekah. Duh ari apa !.
Palias, ampun paralun rek ngalepatkeun apa, ieu mah meureunan, amun si Ceuceu kekeleyengan aprak-aprakan nepi ka Banjar anjuk ngahutang hayang ka Mekkah, atawa kuring tug ka kiwari masih keneh boga hutang urut beaya indit ka mekaah teh meureun aya ti dituna ? ( sanajan saurna ibu mah tong dipikiran tong diomong-omong da lain ngahutangkeun, eta mah umum cariosan sepuh pan, da urang ge ning ari ka budak mah tara ieuh aya pikiran rek ngahutangkeun).
Waktos bade angkat, aranjeunna naros, hayang dioleh-olehan naon engke ti Mekkah, jawab teh du’akeun we abdi mah sing janten jalmi nu soleh. Eta mah pasti, saur Apa, Naon deui ?. Apal kana hobbyna, ngaos Qur’an, jawab teh eta we Qur’an nu sok diaosna di Mekkah kanggo abdi. Heug, walerna. Bilih anjeuna hilap, waktos anjeuna nyeratan yen anjeuna tos aya di Mekkah, gutrut nulis serat perkara pesenan du’a tea, ditambahan abdi ge hayang ditakdirkeun bisa ka mekah. Nah, tambahan pamenta ieu jigana nu jadi masalah teh, teu dilengkepan ku kalayan teu kudu ngahutang !, jadi weh . . . .
Mendak tahun pananggalan apa pupus teh pas si Kakang sms netelakeun anjeuna nuju di madinah taun kamari mah, mudah-mudahan du’a Kakang diraudhah di kabul, anjeuna miwah istri oge ibu ramana diparin rohmat kubur, amien.
Guling gasahan can jarah ka makamna , tapi embung indit-inditan da sieun kumaha onam tuluy teu tulus indit ka Mekkah, indung barudak jadi milu-milu rieut. Ditegeran ku indung barudak,sakantenan nepangan rai-raina kuring ngawani-wanikeun maneh ka ciawi ziarah ka makam anjeun nu ngempel sareng ahli-ahlina, ngadon ceurik. Basa anjog ka Mekah terus thawwaf Qudum, taya lian ngan ceurik jeung ceurik weh, lebeng teu ngadu’a nanaon thawwaf teh , emut apa, du’ana dikabul ku gusti.
Warisan apa teh seueur geuning !. (dicutat tina komentar kang didin)
Basa apa, Allah Yarham, naros ka kuring kumaha alusna, akuntan nu datang mariksa keuangan usahana perlu henteuna di tampiling ku amplop, jawaban teh ulah, harita mah asa pang santrina we. Anjeunna rupina nyaluyuan ieu pamanggih. Basa minggu hareupna kuring ngarencangan anjeuna ka bank nanyakeun nasib kiriditan teh hasilna sesuai harepan, nyamos, teu ditedunan, tapi lain pedah teu dibere amplop, cenah mah bongan injeuman nu ti heula ge ku apa teu dianggo ngembangkeun usahana, tapi diselewengkeun dianggo ka Mekkah !. Memang basa anjeunna dipaido ku si atah adol teh, pedah pausahaan apa teu aya kamajengan, anjeunna ngangken yen artos tambutanana nu ti payun teh dianggo ka Mekah. Duh ari apa !.
Palias, ampun paralun rek ngalepatkeun apa, ieu mah meureunan, amun si Ceuceu kekeleyengan aprak-aprakan nepi ka Banjar anjuk ngahutang hayang ka Mekkah, atawa kuring tug ka kiwari masih keneh boga hutang urut beaya indit ka mekaah teh meureun aya ti dituna ? ( sanajan saurna ibu mah tong dipikiran tong diomong-omong da lain ngahutangkeun, eta mah umum cariosan sepuh pan, da urang ge ning ari ka budak mah tara ieuh aya pikiran rek ngahutangkeun).
Waktos bade angkat, aranjeunna naros, hayang dioleh-olehan naon engke ti Mekkah, jawab teh du’akeun we abdi mah sing janten jalmi nu soleh. Eta mah pasti, saur Apa, Naon deui ?. Apal kana hobbyna, ngaos Qur’an, jawab teh eta we Qur’an nu sok diaosna di Mekkah kanggo abdi. Heug, walerna. Bilih anjeuna hilap, waktos anjeuna nyeratan yen anjeuna tos aya di Mekkah, gutrut nulis serat perkara pesenan du’a tea, ditambahan abdi ge hayang ditakdirkeun bisa ka mekah. Nah, tambahan pamenta ieu jigana nu jadi masalah teh, teu dilengkepan ku kalayan teu kudu ngahutang !, jadi weh . . . .
Mendak tahun pananggalan apa pupus teh pas si Kakang sms netelakeun anjeuna nuju di madinah taun kamari mah, mudah-mudahan du’a Kakang diraudhah di kabul, anjeuna miwah istri oge ibu ramana diparin rohmat kubur, amien.
Guling gasahan can jarah ka makamna , tapi embung indit-inditan da sieun kumaha onam tuluy teu tulus indit ka Mekkah, indung barudak jadi milu-milu rieut. Ditegeran ku indung barudak,sakantenan nepangan rai-raina kuring ngawani-wanikeun maneh ka ciawi ziarah ka makam anjeun nu ngempel sareng ahli-ahlina, ngadon ceurik. Basa anjog ka Mekah terus thawwaf Qudum, taya lian ngan ceurik jeung ceurik weh, lebeng teu ngadu’a nanaon thawwaf teh , emut apa, du’ana dikabul ku gusti.
Warisan apa teh seueur geuning !. (dicutat tina komentar kang didin)
Senin, 18 Agustus 2008
Simpay
Mimitina kulawarga teh diwangun saukur kuduaan, ema jeung bapa. Kuduaan wangunan kulawarga diadegkeun kalawan rupa-rupa "romantika" jeung "ritme" na anu mere warna kana utuhna kulawarga. Suka-bungah, pait-amisna kahirupan karasa mapay waruga, nyerep tur ngeusi getih diri anu bakal mere ciri nu mandiri kumaha adegan kulawarga nu rek ngajangelek, naha sakinah-mawaddah jeung pinuh rohmat atawa sabalikna awet rajet malah pejet. Ieu kabeh gumantung kana paniatan (motivasi) masing-masing jeung gumantung oge kumaha nyikepan ka-aya-an, naha sabar jeung tawekal bari teu bosen narekah atawa ngarasula jeung putus asa. Jigana rupa-rupa kaayaan teh kaalaman ku ema jeung bapa ngan lolobana kaayaan, tarekah jeung watek nu aralus da buktina geuning wangunan kulawarga nu ngajangelek hasil heuyeukan ema jeung bapa teh rendey bari weweg, repeh-rapih sarta tetep bisa mertahankeun amanat marantenna: ngajaga silaturrahmi jeung ajen kulawarga, ieu ngabuktikeun barokahna kulawarga sakinah ema jeung bapa.Tah, Simpay teh mangrupa hiji bukti teu langsung hasil tina binaan ema jeung bapa.
Baktos sareng hormat putera kanggo ema kalih bapa. Allohummaghfirlahumaa w'afihimaa wa'fu'anhumaa. amiin
Baktos sareng hormat putera kanggo ema kalih bapa. Allohummaghfirlahumaa w'afihimaa wa'fu'anhumaa. amiin
Langganan:
Postingan (Atom)
